Architectuur is in meer en meer bedrijven volwassen aan het worden. Ondanks of wellicht dankzij een enorme veelheid aan methodes, methodieken en soorten architecten is bijna iedere organisatie doordrongen van het feit dat architectuur direct en indirect bijdraagt aan verbetering van het bedrijfsresultaat.
Met het succes van de architectuurrollen en processen binnen organisaties liggen natuurlijk ook gevaren op de loer. Vanuit de bedrijfskunde wordt nog wel eens verwezen naar de wet van Parkinson. In 1955 publiceerde professor C. Northcote Parkinson een berucht artikel in het ‘The Economist’ over een wetmatigheid die hij had ontdekt bij het observeren van Britse instituties. De wetmatigheden zijn tweeledig en staan bekend als de wet van Parkinson:
Daarnaast heeft Parkinson in zijn werk gewaarschuwd voor het disproportioneel tijd besteden aan triviale zaken. Ofwel de tijd nodig om te werken aan een taak neemt toe zolang er tijd voor is.
Als de wet van Parkinson wordt vertaald naar architectuurprocessen is het dus oppassen voor de volgende symptomen:
Om een organisatie te wapenen tegen de wetmatigheden zoals Parkinson heeft geformuleerd zijn eenvoudige richtlijnen wenselijk. Richtlijnen kunnen zijn:
En durf periodiek de eigen architectuurprocessen en architectuurrollen te evalueren tegen de directe en indirecte toegevoegde waarde vanuit de bedrijfsprocessen.
© 2019 Gemaakt door Stichting Digital Architecture.
Verzorgd door
Je moet lid zijn van Via Nova Architectura om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Via Nova Architectura